Waar zijn de gelukkigste mensen?

Het is een vraag die ik mijn vader vroeger, toen ik een jaar of 8 was, hoorde stellen. Meestal als er vrienden of familie op bezoek was.

Deze zomer op vakantie heb ik voor het eerst sinds lang nog eens gesurft. Het is te zeggen... het was body boarden. Da's al liggend op jouw bord de juiste golf proberen te pakken... en zo lang mogelijk blijven "flowen" op het water.

In het begin was het geen groot succes.

Stel je even voor:

Al het geld dat je vanaf nu nog verdient in jouw leven, wordt direct doorgestort naar de overheid.

Ik kán het mij eigenlijk niet voorstellen. Toch is het soms realiteit.

Voor Jo Lernout, oprichter van Lernout & Hauspie, is dit al jaren zíjn realiteit.

Herinner je jouw 1ste schooldag gevoel nog?

Toch altijd een beetje spannend. Een soort van nieuwe start.
Niet goed weten wat er komt. Het gevoel dat je "groter" bent.

Ik heb vandaag een 1ste schooldag gevoel.
Niet omdat ik terug naar school ga.

Vorige week liep ik op de Gentse Feesten in de Belfortstraat, ergens tussen het Stadhuis en Sint-Jacobs. Ik was al enkele keren gestopt voor een straatmuzikant. Ze staan ook meestal, toeval of niet, op de hoek van een straat.

Dit wordt jouw zomer…

1 juli vandaag.
De 1ste helft van 2024 zit erop.
De 2 échte zomermaanden staan voor de deur.
Een mooi moment om even stil te staan, terug te blikken en vooruit te kijken.

Wat is het beste advies dat je van (één van) je ouders hebt gekregen?

Als je die vraagt stelt op het werk, op café, bij vrienden thuis of zelfs tussen de soep en de patatten... het leidt steevast tot zeer boeiende, verrassende gesprekken.

Music is my first love, and it will be my last.

Deze song quote van John Miles is op mijn lijf geschreven.

Dat is één van de redenen waarom ik vorige vrijdag aan de tv gekluisterd zat.

Voor de finale van The Voice.

Toen ik jong(er) was, zowat een jaar of 10, keek ik heel graag naar award shows: de uitreiking van de Gouden Schoen, de Oscars of het Gala van de Gouden Bertjes.

Vooral het moment dat de genomineerden in beeld kwamen... De spanning die te lezen stond op hun gezichten... De woorden "en de winnaar is..." Het afroepen van de (on)verwachte naam... De emoties van geluk en ontgoocheling... Heerlijk!

Heb je ooit al een rommelmarkt gedaan?

Gaan snuisteren in 2de hands spullen van anderen die je zelf kan gebruiken. Of je eigen kledij, gezelschapsspel of keukenrobot proberen te verkopen aan een veel te klein standje.

Waarom doe jij wat je doet?

Ben jij soms zoekende? Of heb je alles al gevonden?

Afgelopen dinsdagmorgen 8u. Er stond een telefonische meeting gepland met een klant. Normaal gezien kom ik 's morgens aan in het Connexi Huis, neem ik een heerlijke kop koffie, zet ik mijn neer en begin ik te bellen. Die dag dacht ik: "ik ga al wandelend bellen". Ik vertrok voor een frisse ochtendwandeling van een uur in de natuur.

Waarom doe jij wat je doet?

Het is een vraag die me zelf heel hard bezig houdt. In gesprekken met ondernemers en bedrijfsleiders is het vaak een thema waar we over reflecteren, even bij stilstaan, dieper op ingaan.

Hoe was jouw jaar?

Heb jij al tijd gemaakt om te reflecteren over de mooie en moeilijke momenten van de voorbije 12 maanden?

Ik heb het deze keer wat meer uitgebreider gedaan dan anders.

Ik stelde mezelf enkele vragen... en ik deel graag mijn antwoorden.

Hoe gaat het?

De laatste weken van 2023 zijn ingezet.

Het was opnieuw een boeiend, verrassend, emotioneel, inspirerend en uitdagend jaar.

Er was winst én verlies. 

Er waren mooie én moeilijke momenten. 

Soms scheen de zon.... en soms regende het pijpestelen. 

Soms kregen we geweldig mooie reacties... soms hoorden we kritische feedback.  

Ben je ooit al eens écht triest geweest?

Ik alvast wel. Ik kan zó enkele momenten bedenken.

Onlangs had ik een gesprek over de herkomst van "triest zijn" met Leo Pruimboom, oprichter van kPNI en bedenker van het Intermittent Living concept.

Ben jij iemand die makkelijk "Nee" kan zeggen?  Of zeg je vaak "Ja"... ook al denk je op dat moment "Nee"? 

Vorige vrijdag ging ik lunchen met mijn dochter van dertien.

Ze had een vrije dag op school... en vroeg er 's morgens zelf naar.

Zolang ze nog blij is om met haar (oude) vader gesignaleerd te worden, dacht ik :

we verschuiven enkele afspraken en doen dit gewoon.

Niets is wat het lijkt.

Ken je het nummer "Domino" van Clouseau uit 1990? Waarin Koen Wauters het volgende zingt:

Ze zeggen dat ik taai ben

Dat ik een echte haai ben

Het lijkt alleen maar zo

Vraag maar aan Domino

Ik heb het nooit gevraagd aan Domino... maar het zou hier zomaar over een ondernemer kunnen gaan.

Afgelopen zaterdag ging ik lopen. Op zich geen spectaculaire gebeurtenis. Maar er gebeurde wel iets bijzonder. Anders dan wanneer ik tijdens de week mijn loopschoenen aantrek. Op een maandag of donderdag is het sporten strikter afgebakend. Qua tijd, tempo of afstand. Iets gejaagder en meer afgemeten. Want mijn Outlook agenda kent geen genade. De volgende afspraak staat te wachten.

Vorige week mocht ik een Déconnectie 2-daagse faciliteren van een klant.

Het bedrijf bestaat 10 jaar. Dat werd gevierd!

De 15 medewerkers mochten 2 dagen déconnecteren in een huis op de top van de Kluisberg in Kluisbergen... met een waanzinnig uitzicht.

2 dagen even uit de dagelijkse deadlines. 2 dagen even stilstaan... tijd nemen om elkaar écht beter te leren kennen.