De gouden kooi staat open...
Na 3.838 dagen in de rol van werknemer, was het vrijdag mijn allerlaatste. Vanaf zaterdag is het tijd voor een nieuw professioneel hoofdstuk.
Had je mij dit 2 jaar geleden voorspeld, dan kreeg je wellicht de stempel “goed zot” op gekleefd. Waarom zou ik? Ik had een fantastische job bij Xerius en kreeg er alle kansen. Mensen een kleine stap dichter brengen bij de opstart van hun eigen onderneming geeft heel veel voldoening. Je hoort fantastische motivaties over het verwezenlijken van een droom. Geweldige verhalen, van de meest standaard stielen tot utopische uitvindingen. Sommigen waren (te) bescheiden, andere hyper ambitieus. Maar altijd met hetzelfde doel: hun stuk van de wereld verbeteren, een steen(tje) verleggen.
Het is niet omdat je de deuren van je nieuw restaurant open zet, dat er volk binnenkomt.
De klik
Anderhalf jaar geleden begon het te kriebelen. Plots komt er een onweerstaanbare drang om een idee concreet uit te werken. Deze keer bleef het niet tot “het zou toch leuk zijn”. In plaats daarvan was ik vastberaden “ik probeer het gewoon”. Met een klein hart klopte ik aan bij potentiële klanten. Of ze feedback willen geven over een nieuw concept. “Uiteraard” was het geruststellende antwoord. De eerste horde was genomen. Maar als je écht iets wil proberen, heb je een btw nummer nodig toch? Ik zat aan de bron. En toch was er die twijfel. Vreemd… want ik had jarenlang verkondigd dat een bijberoep starten geen enkele risico inhoudt.
Het plan lag er. De missie was bekend. Nu gewoon nog uitvoeren. Al bleek het de realiteit toch net iets anders. Het is niet omdat je de deuren van je nieuw restaurant open zet, dat er volk binnenkomt.
Het werd al snel duidelijk dat doorzettingsvermogen hét sleutelwoord is. Je mentale weerbaarheid als ondernemer wordt serieus op de proef gesteld. Er is een groot verschil tussen jouw plan en de realiteit.
Daarentegen kan er niks op tegen de ongelofelijke voldoening die je krijgt bij:
je eerste klant die “ja” zegt
mensen die je zelf contacteren om samen te werken (was het vroeger niet omgekeerd?)
de mensen die je oprecht steunen (koesteren!)
Stap ik eruit of niet?
Ik had mezelf voorgenomen om maximum 1 jaar in bijberoep te werken. Nu stond ik voor de keuze. Lekker gezellig in die comfort zone blijven? Of toch durven springen?
“De gouden kooi staat open, je moet er enkel nog uitstappen” kreeg ik als reactie na een eerste proof of concept. Deze quote is mij altijd bijgebleven. Bedankt Antoon! Je hebt hierdoor de keuze makkelijker gemaakt.
Heb ik een recurrent businessmodel? Is mijn concept schaalbaar? Het antwoord is 2x “nee”. En toch heb ik heb ik een gevoel dat het goed komt, al weet ik voorlopig niet op welke manier. We bouwen ons vliegtuig wel tijdens de vlucht…
Ik besef dat ik heel wat (materiële) zaken opgeef. Financieel wordt het een stap terug. En toch is het (nu al) een verrijking.
Wat heb ik nu al geleerd?
Ondernemen is doen > actie ondernemen > volle bak gaan
Het is als zwemmen: je kan het niet vanzelf maar iedereen kan het leren
Durf hulp vragen. Zo weet je wie er écht in jou gelooft
“Welcome to the real life” stuurde een collega-ondernemer deze week nog.
Ik ben benieuwd. Hoe gaat het in jouw echte leven?