Connexi Podcast 62: Sarah Parent (Go Forest) over doorzettingsvermogen
“De weg terug lijkt mij veel moeilijker als je zes maanden out bent. Laat je in plaats daarvan omringen door een multidisciplinair team en oefen op ‘het nieuwe normaal’.”
Sarah Parent, CEO van Go Forest, is een atypische onderneemster. Ze richtte niet alleen haar bedrijf middenin de coronacrisis op, maar is ook zeer activistisch. Zo plantte ze al meer dan een half miljoen bomen op drie jaar tijd en is ze ervan overtuigd om die missie uit te breiden met Go Family, Go Ocean, Go Smart Digital en binnenkort ook Go Wild. En dat allemaal terwijl haar privéleven op losse schroeven stond. Eén ding is zeker: ze getuigt van enorm veel doorzettingsvermogen. You ‘Go’ girl!
Volgens Sarah is ondernemen net dat tikkeltje meer doen: “Als ondernemer moet je het verschil willen maken in de sector of het domein waarin je actief bent. Je moet voor iets staan. Ik zal mezelf pas succesvol vinden als ik impact gemaakt heb, zowel direct als indirect.” Als kind was ze altijd bezig met projectjes en in 2014 werd ze zelfs Gentse student-ondernemer van ’t jaar. Het ondernemen zat er dus wel al altijd in. Dit zijn de drie kantelmomenten die haar gemaakt hebben tot de onderneemster die ze vandaag is:
1. ‘Saldo ontoereikend’
In september 2020 richtte Sarah haar bedrijf op met behulp van CO2logic. Ze had een startkapitaal van € 50.000, waarmee ze een app ging ontwikkelen voor kmo’s. “Ik wilde elke boom die we plantten in blockchain registreren aan de hand van foto’s, maar ik had totaal geen idee wat het inhield om een app te laten ontwikkelen − en dat ik dus niet ver ging geraken met mijn € 50.000. Verder had ik er ook niet bij stilgestaan dat er in de meeste van die gebieden geen bereik was, laat staan satellietontvangst.” Bovendien moest ze ook nog eens een nieuwe markt aanboren en hen overtuigen van het concept. “Ik werd zelfs uitgelachen met mijn bomen.” De aanhoudende crisis en de moeizame start zorgden voor financiële stress. “Op een bepaald moment ging ik naar de supermarkt om eten. Ik zag in mijn banking app dat ik nog geld had staan – niet veel, maar wel genoeg. Tegen dat ik aan de kassa kwam, was er een domiciliëring afgegaan. Daar stond ik dan: saldo ontoereikend.”
“Op een bepaald moment ging ik naar de supermarkt om eten. Ik zag in mijn banking app dat ik nog geld had staan – niet veel, maar wel genoeg. Tegen dat ik aan de kassa kwam, was er een domiciliëring afgegaan. Daar stond ik dan: saldo ontoereikend.”
Dat voorval heeft haar eens goed wakker geschud: “Het heeft echt voor een stroomversnelling gezorgd: ik ging op zoek naar een investeerder, vroeg een lening aan bij de bank, enzovoort.” Wat ze eruit geleerd heeft? “Als je een start-up wilt beginnen, moet je honger lijden. Als je het niet doet vanuit een overleving, dan ga je niet dat tikkeltje extra doen. Het mag gewoon niet te lang duren. Na een tijdje voelen je prospecten dat je wanhopig bent en hun deal echt nodig hebt om te overleven.” Uiteindelijk overtuigde ze South Pole, de grootste klimaatconsulent ter wereld, om kapitaal te investeren. Nu kon ze zelfs mensen aannemen ...
2. Haar eerste medewerkers
“Je doet het gewoon al zo lang alleen en houdt hardnekkig vast aan die controle. Daar had ik in ‘t begin veel moeite mee. Plots moest ik ‘mijn klant’ toevertrouwen aan iemand anders.”
Dankzij het kapitaal dat ze opgehaald had, kon ze haar eerste medewerkers aanwerven. En dat was even wennen: “Je doet het gewoon al zo lang alleen en houdt hardnekkig vast aan die controle. Daar had ik in ‘t begin veel moeite mee. Plots moest ik ‘mijn klant’ toevertrouwen aan iemand anders.” Ondertussen beseft ze dat dat net een bevrijding is.
Maar er speelt meer: ze vindt zichzelf niet de beste manager. “Leidinggeven is één van de moeilijkste dingen dat er bestaat. Ik geloof dan ook in vlakke structuren, in gelijkheid tussen collega’s.” Haar medewerkers − of collega’s zoals ze die zelf liever noemt − zijn haar inspiratiebronnen: “Neem nu Marthe, zij is 100% vegan. Ik durf wel eens een stuk vlees op restaurant eten. Nu voel ik mij daar steeds meer schuldig over. We doen elkaar dus groeien, en dat is fantastisch.” Ondertussen zijn ze met zes, en daar kwam onlangs ook een co-Chief Ecological Officer bij. “Als we blijven groeien en ons team gaan moeten uitbreiden, dan zal er wel meer structuur moeten zijn. Ik wil m’n mensen niet betrekken in mijn chaos. En eerlijk? Het liefst van al houd ik me bezig met sales en marketing.”
3. De (bijna) mentale crash
Sarah is kortstondig getrouwd geweest: al snel werd duidelijk dat haar partner een dubbelleven leidde en haar huwelijk vooral een businessdeal was. Ook al was ze ongelukkig en leed haar gezondheid eronder, toch wilde ze haar gelukkig getrouwde ouders niet teleurstellen of kwetsen en de ‘I told you so’ van anderen vermijden. Na zeven maand was ze mentaal op: “Mijn privéleven was de hel, terwijl mijn professionele leven floreerde. Ik vertoefde in de gevarenzone van een burn-out.” Tot haar ouders haar vroegen om langs te komen. “Ze zeiden: ‘Wij zouden veel gelukkiger zijn als jij gelukkig bent.’ En toen viel er echt een last van mijn schouders. Het was ok om uit elkaar te gaan.” Twee maanden later hakte ze de knoop door: ze ging scheiden.
“Kijk, mijn huwelijk dat stukliep, is zowel iets negatiefs als positiefs. Mijn buikgevoel zat niet goed alvorens we trouwden. Wat blijkt? Ik mag erop vertrouwen. Dat neem ik mee op business vlak.”
De dokter raadde haar aan om enkele maanden rust te nemen, maar dat lukte moeilijk vanwege de praktische kant van de scheiding en haar florerende zaak. “Toch voelde ik mij mentaal beter worden. Ik heb zelfs een boek geschreven, Not your average climate activist. Laat ons zeggen dat ik echt fier ben op mezelf als ik naar het voorbije jaar terugkijk.” Het hogere doel, het klimaat, heeft haar al die tijd recht gehouden. “Kijk, mijn huwelijk dat stukliep, is zowel iets negatiefs als positiefs. Mijn buikgevoel zat niet goed alvorens we trouwden. Wat blijkt? Ik mag erop vertrouwen. Dat neem ik mee op businessvlak.”
Achteraf gezien leek die pauze van zes maanden haar ook niet ideaal: “De weg terug lijkt mij veel moeilijker als je zes maanden out bent. Laat je in plaats daarvan omringen door een multidisciplinair team en oefen op ‘het nieuwe normaal’. En ook, de meeste ondernemers kunnen niet zomaar zes maanden de stekker eruit trekken. En zelfs als je dat lukt: de meeste hebben nog een gezin waarvoor ze moeten zorgen.” Een interessante kijk!
Tot slot geeft Sarah nog enkele wijze woorden mee aan collega-ondernemers:
“Je moet vanuit je eigen verhaal vertellen — of je nu een bedrijf hebt van 30, 300 of 3000 mensen. Mensen zijn vooral geïnteresseerd in het verhaal erachter. De manier waarop ik business doe, is vanuit een zeer persoonlijk verhaal. Uiteindelijk doen mensen nog altijd business met mensen, en dat zal altijd zo blijven. Focus dus zeker daarop. En vergeet niet om af en toe die knop eens af te zetten, zodat je erna sneller kunt gaan.”
Benieuwd naar het hele verhaal van Sarah Parent? Beluister hieronder de podcast:
