Connexi Podcast 23: Stef Van De Gehuchte (Blue Lines) over afstand nemen
“Hoe goed de zaken ook gaan, let op. Je veegt van alles onder de mat, maar dat stapelt zich op. Voor je het goed en wel beseft, is die mat weg en struikel je. Knal op je gezicht.”
Stef Van De Gehuchte, Co-Founder en CEO van Blue Lines, is enorm fier op zijn bedrijf. Hij spreekt niet graag van een vertaalbureau, want ze zijn veel meer dan dat. Een compagnon de route lijkt ons een geschiktere term! De grootste worden? Daar ligt hun ambitie niet. Ze willen de beste worden, zijn én blijven. Kwaliteit boven kwantiteit. Dat is ook de rode draad in zijn privéleven: hij houdt van een goed glas wijn, een verfijnde keuken en een groene omgeving. Dat laatste mag je trouwens zeer letterlijk opvatten: hij kreeg de bijnaam ‘Plant Manager’, omdat hij alle planten onderhoudt in Jungle, hun co-working space. Hij is duidelijk een bezige bij!
Van De Gehuchte zet geen plannen meer in de koelkast, zoveel is duidelijk. “Het is beter van spijt te hebben van dingen die je gedaan hebt maar niet goed verlopen zijn, dan van dingen die je niet gedaan hebt. De gedachte ‘hoe zou dat gelopen zijn’ zal je levenslang achtervolgen.” Het is een levensles waar helaas een prijskaartje aan hing, maar die hij ons gratis en voor niks meegeeft. Dit zijn de drie kantelmomenten die hem gemaakt hebben tot de ondernemer die hij vandaag is:
1. Het telefoontje van Lucia
Lucia was een ex-collega van Sam, zijn beste vriend. Toen zij hem vroeg of hij wou vertalen voor de Europese Unie sloeg hij het aanbod vriendelijk af, maar tipte hij Van De Gehuchte. “Als vertaler in bijberoep moest ik daar niet lang over nadenken. De Europese Unie als klant hebben is als een droom zien uitkomen.” Een half jaar later, toen alles concreet werd, pleegde Lucia het bewuste telefoontje: “Zou je het persbericht van het DG Regio van de Europese Commissie kunnen vertalen naar het Nederlands?” Op dat moment was hij eigenlijk gestopt met zijn bijberoep. Gelukkig was Sofie, zijn toenmalige vriendin en huidige vennoot, net zelfstandig geworden en kon zij Lucia’s opdracht aannemen. Toen Lucia laaiend enthousiast was over de vertaling begon het balletje te rollen: het persbericht mocht vertaald worden naar alle (!) Europese talen. “Eigenlijk waren we toen nog geen vertaalbureau. We hebben dus een tandje moeten bij steken om al die vertalers te vinden, selecteren én testen. En dat was veelal in talen die we zelf niet machtig zijn, dus dat was een hele opgave. Uiteindelijk is dat goed verlopen.”
“Het waren heftige beginjaren, maar ik ben nog altijd blij dat ik Sofie destijds heb aangespoord om Lucia’s opdrachten te blijven aannemen. Het was eigenlijk nooit haar bedoeling geweest om een vertaalbureau op te richten. (lacht)”
En toen kwam de uitbreiding van de Europese Unie en verdubbelde het aantal talen. “Het waren heftige beginjaren, maar ik ben nog altijd blij dat ik Sofie destijds heb aangespoord om Lucia’s opdrachten te blijven aannemen. Het was eigenlijk nooit haar bedoeling geweest om een vertaalbureau op te richten. (lacht)” En zo is Blue Lines ontstaan, door die ene vraag.
2. Een geleidelijke crash
Ons product was goed, maar onze productieprocessen trokken op niets. Bepaalde belangrijke aspecten van het ondernemerschap, sales en marketing, hadden we compleet verwaarloosd.”
Zoals Van De Gehuchte reeds aanhaalde, waren de beginjaren van Blue Lines zeer heftig. Eigenlijk had hij toen iemand nodig die hem eens goed wakker schudde. “We waren heel hard aan het groeien, maar deden eigenlijk nog alles zelf. Wat als het plots fout ging?” Je voelt het al aankomen … Ze stevenden af op een ware nachtmerrie: “Onze klanten, en wij dus ook, voelden de financiële crisis van 2008 iets later. In 2010 draaiden we plots 35% minder omzet, terwijl anders de leuze ‘the sky is the limit’ was. In 2011 deden we het iets beter en dachten we dat het ergste achter de rug hadden. Maar toen, in 2012, kregen we een fameuze oplawaai. Onze grootste klant, verantwoordelijk voor meer dan helft van onze omzet, was een bedrijf dat diensten leverde aan de Europese Unie. Zij hadden zich proberen vrijkopen van de holding, maar werden daardoor met hun klikken en klakken op straat gezet, alsook alle leveranciers die aan hen gelinkt waren.” Blue Lines dus ook. Auch!
Achteraf gezien waren ze succesvol, maar eigenlijk bezig als ‘amateurs’. Van De Gehuchte verklaart nader: “Ons product was goed, maar onze productieprocessen trokken op niets. Bepaalde belangrijke aspecten van het ondernemerschap, sales en marketing, hadden we compleet verwaarloosd.” Het is maar door enkele Plato-trajecten te volgen dat Van De Gehuchte leerde denken als een goede huisvader: “Hoe goed de zaken ook gaan, let op. Je veegt van alles onder de mat, maar dat stapelt zich op. Voor je het goed en wel beseft, is die mat weg en struikel je. Knal op je gezicht.” Een enorm belangrijk leermoment!
3. Collateral damage
Van De Gehuchte’s derde kantelmoment vindt plaats op 12 oktober 2016, een dag in zijn geheugen gegrift. Een, weliswaar goedaardige, tumor duwde tegen zijn hersenen en moest zo snel mogelijk operatief verwijderd worden. “De meeste mensen komen daar vrij goed uit, maar ik wist dat de kans op collateral damage één op drie was. Elke hersenzenuw heeft haartjes en elk haartje heeft een belangrijke functie. Tijdens de hersenoperatie werden er helaas enkele haartjes geraakt. De impact daarvan is tot op de dag van vandaag vrij groot: de helft van mijn gezicht is verlamd.” Ondertussen kan hij wel al lachen met zijn miserie, al blijft dat natuurlijk wel groen lachen.
“Tijdens de hersenoperatie werden er haartjes van enkele hersenzenuwen geraakt. De impact daarvan is tot op de dag van vandaag vrij groot: de helft van mijn gezicht is verlamd.”
En Van De Gehuchte zou Van De Gehuchte niet zijn als hij de positief kant van het verhaal niet zou belichten: “Ik heb er ook wel veel uit geleerd. Afstand nemen, of dat nu in het privéleven of in het professionele leven is, is zó belangrijk. Las rustmomenten in – niet om in je hangmat te liggen, maar om eens te kijken naar wat je aan het doen bent en waarom. Lig je nog op koers?” Volgens hem staan er te weinig mensen stil bij die belangrijke vragen. “Een hersentumor komt met heel veel inzichten, maar ik zou het toch niemand aanraden. Probeer die inzichten maar op een andere manier te krijgen. (lacht)”
Tot slot geeft De Gehuchte nog enkele wijze woorden mee aan collega-ondernemers: “Het belangrijkste is een klankbord hebben. Heel veel mensen hebben de stroom die jij opzwemt al opgezwommen. Zij weten wat je vooral niet moet doen. Er is zo’n uitdrukking die zegt: als je de slimste persoon in de kamer bent, dan ben je in de verkeerde kamer. Laat je omringen door mensen die je bijstaan in zaken waar je zelf niet goed in bent en bij wie je terechtkan als het goed, maar ook niet goed gaat. Zo’n mensen in je netwerk hebben is goud waard. The network always wins. Dat is gewoon zo! Zorg ook dat je die mensen een beetje leert kennen. Voeg ze niet gewoon toe op LinkedIn, maar probeer te achterhalen wie die mensen zijn, wat jij voor hen kan betekenen, wat zij voor jou kunnen betekenen … En ook: stel niet uit tot morgen, echt niet. Je krijgt er gegarandeerd spijt van. Spring en je leert wel vliegen onderweg. Het is misschien een boutade, maar ze klopt wel.”
Benieuwd naar wat Stef Van De Gehuchte nog meer te vertellen heeft? Beluister de podcast via Spotify.