Zwijgen voor de (on)rust.

Wat doe jij als er een conflict is? Zwijgen of spreken?

Conflicten... Ze passeren wel eens in mijn leven... in verschillende vormen en dimensies.
Een conflict als in... er gebeurt iets privé of professioneel waarbij je voelt: "hmmm.... daar ben ik het niet mee eens."

Bijvoorbeeld: een medewerker of collega toont een bepaald gedrag dat je als (bedrijfs)leider eigenlijk niet tolereert.

Dan je heb je eigenlijk 2 opties:

1. Je zwijgt voor de "rust". Want...

• Wat gaat hij of zij denken als ik hen hierop aanspreek?

• Hoe kan ik best zeggen dat ik vind dat dit niet kan?

• Als ik hierover iets ga zeggen, zal dit onze relatie slechter maken.

2. Je spreekt voor de "rust". Want...

• Zwijgen is zilver, spreken is goud.

• Als ik niks zeg, kan de medewerker ook niet weten dat het gedrag mij stoort.

• Spanning benoemen is de eerste stap naar een oplossing.

Ik had het er vorige week over met een bedrijfsleider tijdens een 1-op-1 gesprek.
Ze wil werken aan de connectie binnen haar team. Maar ze voelt dat er wordt gezwegen.

Ze merkt dat er heel wat zaken onder tafel worden geduwd.
Ze hoort wat er niet gezegd wordt.

Ze gaf aan dat ze zelf ook "zwijgt voor de rust".
Ik vroeg haar of dit rust of onrust brengt...

Zwijgen is altijd een optie.
De vraag is of je hiermee jouw doel bereikt.

Ik vind het persoonlijk ongelofelijk fascinerend om te zien hoe de connectie binnen een (management) team versterkt wordt door te spreken.

Ik merk elke keer opnieuw dat je vooruitgang boekt door in vertrouwen elkaars bezorgdheden, spanningen en uitdagingen te (laten) benoemen.

In vertrouwen betekent... elke mening wordt gerespecteerd. Iemand die zijn gevoel of mening benoemt, wordt niet direct "overruled".

Ook al ben je van nature een zwijger (note to myself 🙂), toch kan het ongelofelijk bevrijdend werken om open en eerlijk te spreken. Als (bedrijfs)leider ben je zélf de sleutel tot een zwijg- of spreekcultuur.

"Wrijving geeft glans" is het bekende spreekwoord.
"Wrijving benoemen geeft glans" vind ik persoonlijk nog sterker. Met je wrijving blijven zitten helpt niemand verder.

Investeer in een "spreekcultuur" door momenten te voorzien waarbij iedereen (voldoende) tijd krijgt om te zeggen wat hij of zij denkt of voelt.
Best niet tussen de soep en de patatten. Dan zwijg je beter...


Wat ben jij van nature... een spreker of een zwijger?

Bert Vandebuerie
Connecteer met mij op LinkedIn